10 marca 2020 roku zmarł profesor Stanisław Luft, reumatolog i immunolog. Urodzony w roku 1924, maturę zdawał na konspiracyjnych kompletach. Brał udział w Powstaniu Warszawskim w batalionie AK „Ruczaj”. W roku 1952 ukończył studia medyczne i początkowo został skierowany do pracy w Sosnowcu. Po powrocie do Warszawy związał się z powstającym wówczas pod kierownictwem prof. Eleonory Reicher Instytutem Reumatologicznym i pozostał mu wierny aż do emerytury. Doktorat uzyskał w roku 1966, habilitację w 1980. Pomimo znacznych osiągnięć naukowych, Jego kariera rozwijała się powoli z powodu szykan ze strony ówczesnych władz, którym nie podobało się m.in. Jego zaangażowanie w życie Kościoła katolickiego, w tym funkcja wykładowcy medycyny pastoralnej w warszawskim seminarium duchownym. Nominację profesorską otrzymał dopiero w roku 1992, niedługo przed przejściem na emeryturę. Odznaczony m.in. Krzyżem Powstańczym, papieskim Medalem „Pro Ecclesia et Pontifice” i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego i warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Wśród jego licznych publikacji do kanonu należy podręcznik farmakoterapii chorób reumatycznych, jak również unikalny podręcznik medycyny pastoralnej, przybliżający duchownym rozliczne aspekty medyczne życia człowieka na różnych etapach życia, potrzebne w pracy duszpasterskiej.
Odszedł człowiek niezłomnych zasad i wielkiej pracowitości, wspaniały lekarz i wybitny naukowiec. Dla tych, którzy Go bliżej znali – także znawca łaciny i starożytnej greki, stolarz amator, miłośnik muzyki i astronomii, obdarzony ciepłym poczuciem humoru.